Proboszcz – kapłan M. Stefan Adamiec
KOŚCIÓŁ STAROKATOLICKI MARIAWITÓW
Wyodrębnił się z polskiego Kościoła Rzymskokatolickiego w 1906 roku. Powodem secesji było nie zaakceptowanie przez hierarchię polską i rzymskiego papieża działalności Zgromadzenia Kapłanów Mariawitów, którego członkami byli rzymskokatoliccy księża dostrzegający potrzebę odrodzenia duchowego wśród duchowieństwa i wiernych.
Zgromadzenie Kapłanów Mariawitów - utworzone na skutek Bożego Objawienia, jakie otrzymała rzymskokatolicka siostra zakonna św. Maria Franciszka Kozłowska w 1893 roku w Płocku, powołane do szerzenia czci Przenajświętszego Sakramentu i wzywania nieustającej pomocy Najświętszej Maryi Panny - nie mając możliwości działania w łonie Kościoła Rzymskokatolickiego, pełni swą misję w odrębnej organizacji - Kościele Starokatolickim Mariawitów, skupiającym czcicieli Przenajświętszego Sakramentu.
Kościół Starokatolicki Mariawitów w swoim nauczaniu opiera się na kanonicznych księgach Pisma Świętego Starego i Nowego Testamentu, podkreślając jego fragmenty zapowiadające ustanowienie Przenajświętszego Sakramentu. Szczególny nacisk kładzie jednak na realizację tych zapowiedzi przez Pana Jezusa, którą opisują wszyscy ewangeliści i apostołowie, a zwłaszcza apostoł narodów św. Paweł. O tej prawdzie, że wśród nas jest obecny Chrystus w sakramentalnej postaci Chleba i Wina przypomniał Pan Bóg Kościołowi w Objawieniu danym św. Marii Franciszce Kozłowskiej.
Kościół Starokatolicki Mariawitów liczy obecnie ok. 25.000 wyznawców w Polsce i 5.000 wyznawców w Paryżu. Duchowieństwo składa się z 4 biskupów i 25 kapłanów. Podzielony jest na 3 diecezje (lubelsko-podlaska, śląsko-łódzka, warszawsko-płocka) i prowincję francuską. Władzami Kościoła Starokatolickiego Mariawitów są: Synod, Kapituła Generalna, Rada Kościoła, Biskup Naczelny, Biskup Diecezjalny, Zgromadzenie Parafialne, Rada Parafialna, Proboszcz. Biskup Naczelny jest przewodniczącym Rady Kościoła i reprezentuje Kościół na zewnątrz. Urząd Biskupa Naczelnego od 2007 r. sprawuje Biskup Michał Maria Ludwik Jabłoński.
Rys historyczny
Jak podaje kronika parafialna Kościoła w Radzyminie, w roku 1906 w kościele Rzymsko-Katolickim nastąpił rozłam. Słowa kroniki są następujące: W parafii Radzymińskiej był ongi proboszczem kapłan Apostata, Czesław Czerwiński, który w lutym 1906 roku wraz ze wszystkimi, z małym wyjątkiem, parafianami, oderwał się od prawowitego Rzymsko-katolickiego kościoła (…) na miejsce Czerwińskiego nowego proboszcza Aleksandra Brzuzego, oraz obecnego tu Stanisława Figielskiego część większą zbłąkanych do prawej Wiary powróciły, tak, iż parafia radzymińska liczy obecnie 935 osób.
Tak pisano w kronice parafialnej Kościoła w Radzyminie w październiku 1907 roku, a w tym czasie parafia mariawicka w Radzyminku liczyła około 800 osób. Tam też wtedy zbudowano kościół, który znajduje się w odległości około 2 km od kościoła parafialnego w Radzyminie.
W numerze 10 „Miesięcznika Pasterskiego Płockiego” z 1906 roku podano statystykę mariawitów dekanatu płońskiego z listopada 1906 roku: